Bier, bad en bed

Het begon als een mogelijkheid om te trainen voor de Vierdaagse van Nijmegen. Die loop ik dit jaar voor de tweede keer. Ingeloot en slaapplek geregeld. Dit keer niet in een luxe appartement, maar op een geïmproviseerde camping op een voetbalveld. All inclusive, dat dan weer wel. Dit jaar mis ik mijn trainingsmaatje. Vorig jaar pakten onze dochter en ik het serieus aan. Vanaf september (!) was het elke donderdag trainingsdag. Helaas voor mij, fijn voor haar, heeft ze dit jaar andere plannen: Uganda. Nu train ik alleen en dat maakt mijn gebrek aan discipline pijnlijk zichtbaar.

Dus toen ik hoorde van 'De Nacht van de Vluchteling', dacht ik: dat is een mooie oefening voor de Vierdaagse.
Dat ik via sponsoring ook nog een bijdrage kon leveren aan de schrijnende situatie van de talloze vluchtelingen uit Syrië was meer dan mooi meegenomen.
Een bevriend gemeentelid schreef me in en we sloten ons aan bij Vice Versa, een groep van 32 lopers uit uiteenlopende ontwikkelingssamenwerkingsorganisaties. Zelf was ik op dat punt nooit verder gekomen dan een sollicitatie in Ghana, maar vooruit, mijn deelname aan de groep werd goed bevonden.
Gaandeweg kwam de sponsoring op gang. En die liep tot mijn verrassing boven verwachting. Toen ik een hoog genoteerde BN-er van de vijfde plaats van top-sponsoren stootte, ging er in huize Snaterse een gejuich op. Dat smaakte naar meer ...

Tegen de nacht zag ik eerlijk gezegd wel op. Veertig kilometer lopen, dat zou nog wel gaan. Aan het gezelschap zou het ook niet liggen. Hartelijke en interessante mensen. De catering was ook geweldig: bij elke stop koffie, thee, brood, fruit.
Maar 's nachts lopen ... Gelukkig was de tocht goed uitgezet door de oudste wandelvereniging van Nederland.
Rond half 3 betrapte ik mezelf op wat wankele stappen. Een vervelend stemmetje drong zich op. Dat zei dat een normaal mens op dit tijdstip in bed hoort te liggen.
Maar toen het licht begon te worden en we in de polder onder Delft de 20 km gepasseerd waren, steeg mijn moraal weer.
Na ontvangst door minister Ploumen in eigen persoon en een heerlijk ontbijt in het zonnetje achter het Humanity House keerde de Houtense delegatie terug naar huis. Niet eens erg moe, maar wel voldaan.
Thuis wachtte bier, bad en bed.

Een ander stemmetje is nog niet tot zwijgen gebracht. In weerwil van de fantastische opbrengst en de kick voor mijn ego: kennen ze in Syrië ook een all-inclusive vluchtroute en een minister die hen een medaille omhangt bij aankomst in het tentenkamp?

Hopelijk helpt deze actie niet alleen acute nood, maar zet het'Syrië' ook op de politieke en maatschappelijke agenda.
Dan neem ik nóg een biertje.