De liederen van Liesbeth List horen bij de soundtrack van mijn leven.
Als kind kreeg ik veel muziek mee van huis uit.
Klassiek, maar vooral ook Nederlandstalige zangers: Cornelis Vreeswijk, Liselore Gerritsen, Boudewijn de Groot, Ramses Shaffy en Liesbeth List.
Het duet van Schaffy en List, 'Pastorale', hoorde ik, denk ik, voor het eerst toen ik 11, 12 jaar was.
Later ontdekte ik haar eerdere werk: Shaffy Chantant met de weergaloos meeslepende Schaffy Cantate.
Als puber draaide ik List zingt Theodorakis grijs.
Liederen uit de zwarte leegte die zingen van liefde.
Later begreep ik dat het haar eigen leegte en twijfel was.
Vorige week overleed ze. Pas nu verdiep ik me in haar leven.
Ik snap iets meer van de weemoed in haar stem.
Het jappenkamp.
De zelfdoding van haar moeder (''Niemand kan oordelen over zelfmoord' zegt ze in een interview in Trouw).
Geadopteerd door de kinderloze vuurtorenwachter van Vlieland en zijn vrouw.
En toch nog moeder op haar 41ste:
"En nu ben ik moeder
Moeder dan mijn moeder
Meer moeder dan mijn moeder
Ooit heeft kunnen zijn". (Freek de Jonge | Oude foto)
Eén van haar mooiste nummers vind ik 'Heb het leven lief.'
Krachtig, liefdevol en troostrijk.
Een lied om moed: verberg je niet...
Leef als een kind
Van de wind en van de liefde
En herken de open blik
In de ogen van een vreemde
Heb het leven lief
En wees niet bang
Een lied van troost in dagen van Corona.
Reacties