Op zoek naar de betekenis van advent zoek ik ondernemer Eddy Boevink op. Hij maakt op één van de drukste dagen van het jaar, de dag voor Sinterklaas tijd voor een gesprek. Ook om een andere reden is het een belangrijke dag.
Zijn winkel, Zin Bookstore, vind je in hartje Amersfoort, aan de Arnhemsestraat 24. Een boek- en cadeauwinkel die hij met een groep vrijwilligers vier jaar geleden begon. Het waren mooie én moeilijke jaren. Tot op vandaag is het financieel spannend. Maar ondertussen gebeuren er mooie dingen. Het is een oefening in hoop.
Vorig jaar maakte Eddy met zijn broers en zus een reis naar Australië. Op zoek naar het verhaal van de emigratie van hun ouders. In Australië voelde hij geen heimwee, maar ‘fernweh’. “Ik ervoer heimwee naar wat in de toekomst ligt”. Terugverlangen naar dat wat voor ons ligt.
Eddy, verontschuldigend: “Ik heb niet veel met advent. Als het betekent: met verwachting uitzien naar het kind Jezus dat geboren werd, dan is dat natuurlijk prima. Maar ik zeg ik het liever anders. God heeft de eeuwigheid in ons hart gelegd. Het mooiste komt nog. Dat is ‘fernweh’. Niet dat ik graag dood wil, maar er is een verlangen ‘fernweh’ in mij naar de hemel, maar mijn grootste passie is mensen te vertellen van het komen van Jezus in jouw hart. Dat is voor mij advent.”
Eddy’s winkel is een plek voor zingeving. Of je nu gelovig bent of niet.
Hij wil geen ‘christelijke’ boekhandel zijn. Dat zou pretentieus zijn. “Ik heb geen speciaalzaak voor één groep mensen. Iedereen stelt de vraag: wat is de zin dat ik er ben? Welke erfenis laat ik achter? Voor mijn kinderen? Voor de wereld? Waarom vertellen we pas na onze dood wie je ben geweest? Die verhalen kunnen we elkaar veel beter nu al vertellen.”
“Daarin wil ik mezelf niet ontzien. Mijn kwetsbaarheid en fouten, mijn pijn en vragen deel ik. Ik verkoop niet alleen maar boeken. Je kunt in de winkel aanschuiven voor koffie, verdieping, een luisterend oor.”
Vandaag is het toevallig op de dag af 25 jaar geleden dat Eddy, zijn spullen in een plastic zak, aanklopte bij verslavingszorg De Hoop in Dordrecht. Vijftien jaar lang -sinds de plotselinge dood van zijn vader- was hij in de ban van drugs. Die dag liet hij zijn verleden los. Of beter gezegd: hij leerde zijn leven anders vasthouden. “De ommekeer was een adventsmoment. De komst van Jezus in mijn hart.”
Na zijn herstel begeleidde hij kansarme jongeren naar werk. Hij hoopt dat ook zijn winkel een leerwerkplek wordt. Vluchtelingen of (ex)-verslaafden kunnen er werkervaring opdoen.
Zijn ogen twinkelen: “Ik verkoop hoop – alleen vraag ik er geen geld voor.” Hij lacht uitbundig. “Ik ben een slechte boekverkoper. Soms geef ik ze weg. Als het in die paar centen zit… Tegelijk gaat het ook mij niet in de koude kleren zitten. Ik neem een groot risico. En toch kan ik niet anders. Omdat ik hoop. En dat wens ik Amersfoort ook toe. Het bestuur van de stad. De daklozen. De ondernemers. Als je geen hoop hebt, heb je niks. Maar als je zo’n klein beetje hoop hebt (hij brengt zijn duim en wijsvinger bij elkaar tot op een halve centimeter van elkaar) dan leef je en heb je alles.”
[Dit interview verscheen in aangepaste vorm in De Stad Amersfoort, 9 december 2020]
Reacties