Een film maken over Alzheimer vanuit het perspectief van de tienjarige kleindochter zonder dat het simpel wordt en toch lichtvoetig blijft. Het klinkt als een onmogelijke opdracht, maar Mischa Kamp is er wonderwel in geslaagd.
Centrale figuur is Romy, die na de scheiding van haar ouders na schooltijd wordt opgevangen door haar zelfbewuste oma die een kapsalon runt. Zowel kleindochter als oma Stine zien dit helemaal niet zitten en de weerzin van beide kanten uit zich in kribbigheid en afweer. Gaandeweg vinden ze elkaar als blijkt dat oma steeds vergeetachtiger wordt en Romy dat op een soepele manier opvangt en compenseert. De relatie wordt vriendschappelijker en intiem, zonder dat de pijnlijke momenten verdoezeld worden. Naast komische momenten toont zich de sluipmoordenaar Alzheimer ook in zijn gedaante van ontkenning en achterdocht, decorumverlies en verwardheid.
De film boeit en ontroert door de mooie beelden, de sterke dialogen en het samenspel tussen de ontwapenende debutante Vita Heijmen en de door de wol geverfde Beppie Melissen.
Veel scènes zijn door vensters heen gefilmd als ligt er over alles al een waas van vergetelheid van hersenschimmigheid.
Een ontroerende jeugdfilm die het waard is met drie generaties te bekijken en te bespreken. Wat mij raakt is de zorgzaamheid van Romy die ontdekt dat oma niet alleen voor haar zorgt. Zowel oma Stine als Romy bloeien open terwijl oma meer en verdwaalt in verlies van haar geheugen. Romy wordt haar begeleidster die haar terugbrengt naar haar moederland Denemarken en de mooie en pijnlijke herinneringen van haar jeugd.
Kapsalon Romy, 2019, Mischa Kamp, 92 minuten. Met: Vita Heijmen, Beppie Melissen, Noortje Herlaar, Guido Pollemans. Scenario: Tamara Bos die ook tekende voor het gelijknamige boek.
Reacties