De roep van de bosuil en een zwijgende lente

Toen ik vanmorgen wakker werd, hoorde ik twee bosuilen roepen. In de stilte en het duister klonken ze weemoedig, klagender dan anders. Of verbeeldde ik me dat?

Dit weekend verblijf ik in het klooster. Met de beloftevolle naam Nieuw Sion. 

Met dat ik de oprijlaan oprijdt, tussen statige bomen in kleurige herfsttooi, voel ik me hier thuis. De stilte. De voelbare herinnering aan de meer dan honderd jaar dat in dit voormalige Cisterzienzer klooster gezongen en gebeden wordt. De klok die me vier keer per dag roept mijn bezigheid zijn te staken. 

Ik probeer me twee dagen af te sluiten van wat ik moet. Me te openen voor God. 

Tegelijk houdt de wereld 'buiten' me bezig. Ik ben nu in de serene rust van het klooster. Ik zou anders tussen 10 duizenden mensen in Amsterdam meegelopen hebben in de klimaatmars. Ik gedachten en gebed loop ik mee. 

Afgelopen week viel ik stil bij dit bericht: 

https://www.naturetoday.com/intl/nl/nature-reports/message/?msg=28379

Het schokkende bericht doet me denken aan Silent Spring, het eerste over de milieuproblematiek, geschreven door de Amerikaanse bioloog Rachel Carson. Zij schreef het in1962 (!). Jaren vóór het eerste rapport van de Club van Rome. Het behandelt de nadelige milieueffecten veroorzaakt door het willekeurige gebruik van pesticiden. Carson beschuldigt de chemische industrie van het verspreiden van desinformatie en ambtenaren van het klakkeloos accepteren van de marketingclaims van de industrie.

In zijn kluis op het terrein van het Trappistenklooster reageert Thomas Merton op het boek. Hij is geschokt. En klaar wakker. De afzondering van het klooster maakt dat hij nog scherper luistert naar een profetische stem van buiten de kloostermuren. 

Silent Spring "contributes an essential piece of evidence for diagnosing the ills of our technological civilization. The awful irresponsibility with which we scorn the smallest values is part of the same portentous irresponsibility with which we dare to use our titanic power in a way that threatens not only civilization but life itself. (Witness to Freedom: The Letters of Thomas Merton in Times of Crisis (The Thomas Merton Letters Series, 5) 

In de herfst klinken de uilen weemoediger dan anders. Maar dat kan ik me inbeelden. 

De gedachte dat het vogelkoor in de lente verstilt is een angstaanjagende gedachte. 

Wanneer worden we wakker?