Avondmaal in verzorgingshuis

Vanmorgen ging ik voor het eerst voor in verzorgingshuis Loericker Stee. In een zaaltje op de eerste verdieping druppelen de bewoners binnen. Het is erg warm maar de technische dienst heeft een waaier aangezet en de vrijwilligers sluiten de gordijnen. Mijn meegebrachte toga laat ik maar ongebruikt en de bewoners vinden het prima dat ik in hemdsmouwen de dienst leidt. De stola leg ik op tafel bij wijze van geïmproviseerd antependium.
Er hangt een gemoedelijke sfeer. Leendert bespeelt vrolijk de piano. We zitten in een kring en er wordt goed gezongen. Verschillende vrijwilligers zijn aanwezig. Zij zijn gastvrouw en halen de bewoners op van de woningen. Als iemand zijn leesbril vergeet, wordt die nog even gehaald. Niet gevonden? Dan gaat de bewoner zelf nog even terug.
Bij de inleiding op de lezing over de stom op het meer, reageert een mevrouw vrijmoedig en  gelovig. ELke avond zingt ze het lied 'Scheepje onder Jezus' hoede' als avondlied.
We vieren de maaltijd van de Heer. Een stille en gewijde sfeer. Zo is het goed.

Avondmaal
Bij het zien
van al die brokjes
denk ik
het is vogelbrood.
Kom maar
schuwe hippe vogel,
kom maar
oude tamme kraai,
kom maar postduif moegevlogen,
kom maar
mussen uit de goot.
Bij het zien
van al die brokjes
weet ik
het is vogelbrood.

(Jaap Zijlstra, Lichtgeraakt)