Aanstaande zondag, 17 oktober, houden we in de Opstandingsdienst een 'dialoogdienst'. Dat heeft te maken met een van de speerpunten van het beleid in onze kerkelijke gemeente: de dialoog (naast vieren, kerk naar buiten en jeugd). In een veelkleurige gemeente is het onderlinge gesprek onmisbaar. Om niet van elkaar te vervreemden, om samen te zoeken naar wat bindt en wat niet. Ook om je eigen plek in te nemen. Want niets is belangrijker dan dat er aan jou gevraagd wordt: hoe is het nu voor jou dat ... En vul dan maar een nadere vraag in.
Je mag het zelf zeggen, je uitspreken, dat wat je na aan het hart gaat
Dat is wat in de evangelielezing van as zondag ook gebeurt. Een weduwe vraagt aan de rechter om haar recht te doen. Daar is die goede man tenslotte voor, niet waar?
Zonder aanziens des persoons maakt hij (of zij) scheiding tussen recht en onrecht. Een rechter weegt af en oordeelt. Dat oordeel van de rechter dient onpartijdig te zijn.
Dat dat niet vanzelfsprekend is, is regelmatig in het nieuws. Scheidsrechters bij voetbal zien overtredingen over het hoofd. Wilders vindt de rechter vooringenomen. Ina Post wordt na tientallen jaren vrijgesproken. Bouterse tast bescherming Surinaamse rechters aan.
Waar is een instantie waar je terecht kunt voor onpartijdig recht?
Maar los van de uitspraak, lijkt het me ook van belang dat je gehoord wordt. De weduwe krijgt dan wel haar recht, maar wordt ze ook gehoord?
Reacties