Verraadt ons aller angst zich niet
in wie het leven weerloos liet?
De glasglans stemt de blazer mild.
De kaarsvlam vormt de hand tot schild.
De krokus wijst beton zijn grens.
Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens.
deze woorden van Okke Jager komen bij me op als ik denk aan de uitvaart die ik morgen moet leiden van een psychiatrisch patiënt.
En als ik denk aan een gemeentelid dat hoort dat ze een ernstige hersentumor heeft.
De woorden staan op het oorlogsmonument in Houten en bij de ingang van psychiatrisch ziekenhuis Brinkgreven in Deventer.
Woorden op de grens.
Woorden van troost en hoop.
Woorden die vragen om elkaar als kostbaar te zien
en je handen als schild om de ander te houden.
Reacties