Stem vanuit de stilte


Er zijn erg veel stemmen die op ons afkomen. Van buiten, de stemmen van mensen om ons heen, de media en zo voorts.
En er klinken stemmen van binnen. Stemmen van vroeger, van ouders of kinderen. Stemmen die je bekritiseren: je hebt niet voldaan aan de verwachting. Behoeften en driften die aandacht vragen.
En ergens moet er ook nog de stem van God te horen zijn.
Zoals vanmorgen in het Evangelie, bij de doop van Jezus: "Jij bent mijn Geliefde". Dat is de stem van de Geest die op ieder mens van God is uitgestort, de stem van de Geest van God waardoor wij van dag tot dag kunnen leven.
Het is niet eenvoudig om in onszelf een plek, een moment te vinden dat we die stem kunnen horen. Ruimte waar de stilte te vinden is, waar echt open geluisterd kan worden. Waar wij iets zouden kunnen vernemen van God.

Bidden begint als een oefening in aandacht: concentratie. Je trekt al je antennes naar binnen. Je laat al die logische gedachtegangen even los.
Onbekommerd. Net zo rustig zoals je ademt, in en uit, laat je ook je gedachtenstroom rustig in en uit gaan.
Je bidt, je hoeft niet in mooie volzinnen een gebed te zeggen, je vraag te formuleren. God weet wat wij nodig hebben, zegt de Schrift.

Reacties