Af en toe laat ik me verleiden om te gaan kijken naar een bijzondere vogelwaarneming. 'Twitchen' heet dat in de ornitologie.
En is het bezichtigde exemplaar een soort die je nog nooit eerder zag, dan scoor je een 'lifer'. Het is maar dat je het weet.
Vanmiddag ging ik op tapuitenjacht. Niet ver van elkaar waren een bonte tapuit (Zoeterwoude) en een witkoptapuit (Oegstgeest) te bewonderen.
De eerste liet zich makkelijk lokaliseren. Je kijkt op waarneming.nl of Dutch Birding Alerts in welk gebied het beestje zich bevindt en gaat op pad. In het geval van de bonte tapuit speurde ik de weilanden af en al gauw zag ik een groepje mensen bij elkaar staan, turend door telescopen en fotocamera's met enorme toeters. Makkelijk toch?
Het beestje was druk in weer. Dan hipte het op een bos gras driftig heen en weer. Dan weer fladderde het de lucht in om een vliegje te vangen. Niet schuw liet de bijzondere tapuit zich van alle kanten bewonderen.
Inderdaad een lifer.
Toen naar zijn achterneef in Oegstgeest. Deze hield zich niet op in het open veld, maar hipt en vliegt al weken in een nieuwbouwwijk rond. Vreemde vogel, want hij hoort thuis in Marokko. Hij voelt zich kennelijk thuis met veel huizen met metselwerk in Saharageel en muurtjes van natuursteen. Maar het is een raadsel wat hij hier doet.
Is het een ontsnapte kooivogel (escape) die de vrijheid verkoos boven langer verblijf in Avifauna? Onwaarschijnlijk omdat hij niet geringd is.
Of kwam hij af op de naam Jac.P. Thijse, naar wie de laan is genoemd vlakbij de plek waar hij veel gezien wordt?
Of las hij de prachtige dichtregel van Bert Schierbeek op de gevel van de nabijgelegen basisschool De vogels: 'Welke dromen bevliegen de vogels dat zij zich lichtvaardig in zoveel lucht begeven'?
Dat is wel het leuke van vogelen. Ook als je niet vindt wat je zoekt, heb je toch wat gevonden.
In dit geval een aardige student uit Wageningen, die die morgen collegetour met Bill Gates had bezocht en toch in de buurt was. Leuke jongen. Samen struinden we de buurt af. Maar de witkruintapuit heb ik niet gezien.
Toch was het verre een verloren middag. Zo ontdekte ik het mooie schoolgebouw ontworpen door architect Herman Hertzberger (inderdaad van muziekcentrum Vredenburg).
De naam van de school 'De Vogels' heeft Hertzberger zelf bedacht. Vanwege ruimtegebrek moest de school de hoogte in. Omwonenden behouden zo een vrij uitzicht en de kinderen 'vliegen' als het ware. De 'vliegende school' is een term die Hertzberger dan ook aanspreekt. „Lucht, vogels, vliegen... Dat zijn elementen waarmee je zo eindeloos veel kanten op kunt."
Een grote stalen trap geeft toegang tot de school. Eenmaal boven en binnen kijkt de bezoeker gelijk weer de diepte in. Een soort amfitheater doet er dienst als aula, die ruimte moet bieden aan de ambities van de school op het gebied van kunst en cultuur. Ook buurtbewoners kunnen er gebruik van maken.
Kijk dat had ik nooit ontdekt als de witkruintapuit wel gespot had. Dan had ik nooit ontdekt dat ook een school iets weg heeft van de vlucht van een vogel.
soms op een vleugje wind
soms in een storm
vliegen zij op
een wolk van vogels
voor de zon
welke dromen
bevliegen de vogels
dat zij zich
lichtvaardig
in zoveel lucht
begeven
(Uit: Bert Schierbeek, 'Vlucht van de vogel', De Bezige Bij, Amsterdam 1996)
En is het bezichtigde exemplaar een soort die je nog nooit eerder zag, dan scoor je een 'lifer'. Het is maar dat je het weet.
Vanmiddag ging ik op tapuitenjacht. Niet ver van elkaar waren een bonte tapuit (Zoeterwoude) en een witkoptapuit (Oegstgeest) te bewonderen.
De eerste liet zich makkelijk lokaliseren. Je kijkt op waarneming.nl of Dutch Birding Alerts in welk gebied het beestje zich bevindt en gaat op pad. In het geval van de bonte tapuit speurde ik de weilanden af en al gauw zag ik een groepje mensen bij elkaar staan, turend door telescopen en fotocamera's met enorme toeters. Makkelijk toch?
Het beestje was druk in weer. Dan hipte het op een bos gras driftig heen en weer. Dan weer fladderde het de lucht in om een vliegje te vangen. Niet schuw liet de bijzondere tapuit zich van alle kanten bewonderen.
Toen naar zijn achterneef in Oegstgeest. Deze hield zich niet op in het open veld, maar hipt en vliegt al weken in een nieuwbouwwijk rond. Vreemde vogel, want hij hoort thuis in Marokko. Hij voelt zich kennelijk thuis met veel huizen met metselwerk in Saharageel en muurtjes van natuursteen. Maar het is een raadsel wat hij hier doet.
Is het een ontsnapte kooivogel (escape) die de vrijheid verkoos boven langer verblijf in Avifauna? Onwaarschijnlijk omdat hij niet geringd is.
Of kwam hij af op de naam Jac.P. Thijse, naar wie de laan is genoemd vlakbij de plek waar hij veel gezien wordt?
Of las hij de prachtige dichtregel van Bert Schierbeek op de gevel van de nabijgelegen basisschool De vogels: 'Welke dromen bevliegen de vogels dat zij zich lichtvaardig in zoveel lucht begeven'?
Dat is wel het leuke van vogelen. Ook als je niet vindt wat je zoekt, heb je toch wat gevonden.
In dit geval een aardige student uit Wageningen, die die morgen collegetour met Bill Gates had bezocht en toch in de buurt was. Leuke jongen. Samen struinden we de buurt af. Maar de witkruintapuit heb ik niet gezien.
Toch was het verre een verloren middag. Zo ontdekte ik het mooie schoolgebouw ontworpen door architect Herman Hertzberger (inderdaad van muziekcentrum Vredenburg).
De naam van de school 'De Vogels' heeft Hertzberger zelf bedacht. Vanwege ruimtegebrek moest de school de hoogte in. Omwonenden behouden zo een vrij uitzicht en de kinderen 'vliegen' als het ware. De 'vliegende school' is een term die Hertzberger dan ook aanspreekt. „Lucht, vogels, vliegen... Dat zijn elementen waarmee je zo eindeloos veel kanten op kunt."
Een grote stalen trap geeft toegang tot de school. Eenmaal boven en binnen kijkt de bezoeker gelijk weer de diepte in. Een soort amfitheater doet er dienst als aula, die ruimte moet bieden aan de ambities van de school op het gebied van kunst en cultuur. Ook buurtbewoners kunnen er gebruik van maken.
Kijk dat had ik nooit ontdekt als de witkruintapuit wel gespot had. Dan had ik nooit ontdekt dat ook een school iets weg heeft van de vlucht van een vogel.
soms op een vleugje wind
soms in een storm
vliegen zij op
een wolk van vogels
voor de zon
welke dromen
bevliegen de vogels
dat zij zich
lichtvaardig
in zoveel lucht
begeven
(Uit: Bert Schierbeek, 'Vlucht van de vogel', De Bezige Bij, Amsterdam 1996)
Reacties