Elke dag probeer ik wat te lezen in een goed boek. Vaak is dat theologie, soms literatuur en poëzie. Het helpt me, net als meditatie of een wandeling, om niet alleen maar te leven bij de waan van de dag of een vaak goed gevulde agenda.
Vandaag lees ik verder in "De toekomst die groter is dan het verleden. Een nieuwe weg voor de kerk", van Samuel Wells. Hij is vicar van St Martin in the fields, hartje London. Een kerk waar daklozen thuis zijn en tal van culturele evenementen plaats vinden.
Enige weerstand moest ik eerlijk gezegd wel overwinnen toen ik aan het boek begon. 'Weer een boekje over het succes van een nieuwe visie op de kerk'. Zucht. Maar het boekje stelt niet teleur. Integendeel.
Wat me het meest intrigeert, is dat Wells de kerk ziet als een alternatieve samenleving. "Het is niet voldoende om de Schriften te koesteren, de sacramenten te vieren, tijd te reserveren voor gebed en het karakter van discipelen te vormen..." Dan zou de kerkdienst niet meer zijn dan een adempauze. Dat is op zich niet verkeerd. Maar het kan zomaar een bunker(jte) worden waarin gelovigen voor een tijdje schuilen. Om hen "... na een korte pauze, kritiekloos weer te doen terugkeren in een wereld die worstelt met ongelijkheid, identiteit en met haar doel. De kerk moet een voorbeeld zijn van het koninkrijk van God (...), een gemeenschap die in geloof leeft en in welker leven de dingen die God mogelijk maakt zichtbaar worden."
Hoog gegrepen? Misschien...
In het klein herken ik wel wat van Wells' visie in De Inham. We zijn geen commerciële onderneming, verre van dat. Maar het waterstaatskerkje aan de Hamseweg in Hoogland trekt naast zin- en geloofszoekers ook praktisch ingestelde mensen. Zij onderhouden het gebouw, schoffelen de groentetuin (opbrengst voor de voedselbank), zamelen oud papier in, snoeien de vijg en zetten het bord buiten als de kerk rond het middaguur open is.
Begin maar klein. Eén gebaar maakt een wereld van verschil. Delen wat je hebt. Doen wat je kunt. Dat liet sint Maarten zien. Een eenduidig, helder gebaar met een zwaard dat niet verdeelt maar verbindt.
Hoogland, Sint Maarten 2020
Reacties