Discipel zijn.
Het klinkt als discipline. Je voegen naar een regel, een regelmaat.
Het is niet mijn sterkste kant. Ik improviseer graag. Houdt minder van herhaling. Ik voeg me niet gemakkelijk in een dagelijks ritme van meditatie bijvoorbeeld.
Tegelijk heb ik ook een romantisch verlangen naar de vrienden van Jezus. Lekker drie jaar van je leven langs s'Heren wegen. Dichtbij het vuur van Jezus' leven. Dicht op de huid van mensen.
Die leerlingen zijn allemaal anders. De liefdevolle overgave van Maria uit Magdala. De spontane Petrus. De diepzinnige Johannes.
Tuurlijk ook dat romantiseer ik. Jezus is vaak onnavolgbaar. Wekte onbegrip, bleef onbegrepen.
Maar toch. 'Streef ernaar om te zijn wat jij als enige kunt zijn' [pag. 57/50].
Dat zinnetje van Wells blijft hangen. Een volgeling is geen meeloper. In ieder van ons komt iets unieks aan het licht dat gewekt wordt door je verwondering, je dankbaarheid. En ja, geoefend wordt in discipline.
Wat is jouw unieke manier waarop je discipel bent? Of waarop je verwondering of dankbaarheid uit?
Elke dag van de 40dagentijd deel ik een leeservaring bij Samuel Wells | Walk humbly. Encouragements for Living, Working, and Being | ISBN9781786221506 | Gebonden | Canterbury Press Norwich | 2019 | € 19,95 | ebook € 12,09
Verkrijgbaar bij de lokale boekhandel.
[Er is ook een Nederlandse vertaling: 'Leef dicht bij God' | Van Wijnen, Franeker | 2020 | ISBN: 9789051945768 | € 12,50]
Reacties