Pinksternoveen - dag 2 zaterdag

In de stilte met een zuchtje wind
kwam hij me in het volle licht begroeten.
Ik was verward en bang
en wist niet wat te moeten.

Loop even met me op.
Zo klonk zijn stem.
Ik heb je nodig,
adem van mij in en uit.

Ik wist niet wie hij was.
Hij zag er zo gewoontjes uit.
Lawaai en dreiging was ik ontvlucht.
Rust, leegte zocht ik in deze woestenij.

Wat zoek je hier, zei hij.
Stem, zijn stem, die bleef me bij.

Dit gaat over mij, mijzelf,
dacht ik met schrik:
wat van waarde is,
welk houvast je hebt of niet.
Ik werd herkend, geraakt.
Kent hij mij zo, ben ik dat echt?

Ineens was hij verdwenen in licht en stille ruis.
Ik ging terug op weg naar huis.
Ik voelde me gezien, herkend.
Dat is Hij, de man van water, brood en vissen,
besefte ik veel later.
Eindelijk thuis.

Cor Koolstra