Als inwoner van Leusden, sinds 1994, is Kathleen Ferrier zeer betrokken bij de Amersfoortse samenleving. Ze was meer dan tien jaar lid van de Tweede Kamer (CDA) en is nu voorzitter van de Nederlandse Unesco commissie. Geboren en getogen in Suriname is zij nauw betrokken bij het Herdenkingsjaar Slavernijverleden, van 1 juli 2023 tot 1 juli 2024. Dit jaar is het precies 150 jaar geleden dat de slavernij in Nederland werd beëindigd.
Keti Koti, 1 juli, was altijd een belangrijke dag. Op die dag vieren we de afschaffing van de slavernij. Ik kom uit een onderwijsfamilie en er was niets belangrijker dan naar school gaan. Maar toen mijn vader op 1 juli een optocht voor schoolkinderen organiseerde en er voor het eerst werd stil gestaan bij afschaffing van de slavernij, zei hij: “Vandaag gaan jullie niet naar school, want er iets dat belangrijker is.”
Ik ben opgevoed met het besef dat wij Surinamers afstammen van de allersterksten, mensen die slavernij en contractarbeid overleefden. Tegelijk geeft ons dat de opdracht verbindingen te leggen. Als migrant draag je verschillende werelden in je en dat geeft je verantwoordelijkheid.
Tien jaar geleden, toen er, in aanwezigheid van toen Prins Willem Alexander en Prinses Máxima, werd stilgestaan bij de afschaffing van de slavernij in 1863, was het aanbieden van excuses totaal niet aan de orde. Het verhaal van het koloniaal verleden werd vooral verteld vanuit het oogpunt van plantage-eigenaren. De erkenning van het verhaal van de tot slaaf gemaakten is gelukkig toegenomen. Na die erkenning kunnen excuses volgen. Je plaatst jezelf op de achtergrond en de ander op de voorgrond. Dat is ook helend voor jezelf. Je maakt ruimte om met open vizier nieuwe relaties aan te gaan. Herstel hoeft niet noodzakelijkerwijs in geld uitgedrukt te worden. Het moet gaan om het wegnemen van ongelijkheid, het bestrijdenvan discriminatie en racisme in ons Koninkrijk.
De regering, het koningshuis, bedrijven en ook de kerken doen onderzoek naar hun slavernijverleden. Dat de feiten op tafel komen is noodzakelijk, maar niet voldoende. Er is een spiritueel proces nodig. Kerken kunnen als geestelijke gemeenschappen daar een actieve rol in spelen. Breng groepen bij elkaar, vanuit verschillende perspectieven. Het spirituele aspect is juist voor nazaten van tot slaaf gemaakten essentieel. Kijk naar de rituelen die gehanteerd worden bij Keti Koti. Op belangrijke momenten dank je moeder aarde en ben je je bewust van je verbondenheid met wie je zijn voorgegaan, je medeschepselen en wie na je komen. Er is het besef van een wereld die je niet ziet, maar waar je wel mede door bepaald wordt. Dat aspect kunnen de kerken als geen ander vertolken en inbrengen. Ik hoop echt dat de kerken deze rol pakken.
Op 7 oktober zal Katheen Ferrier op uitnodiging van burgemeester Bolsius een lezing verzorgen in het kader van Herdenkingsjaar Slavernijverleden.
Reacties