Bij 4 oktober denken we allemaal aan dierendag. Voor Pieter Quelle, inwoner van Kattenbroek, is het vooral de dag van Franciscus van Assisi (1181/2-1226). Ik sprak hem over zijn passie voor wandelen, universeel geloof en die radicale heilige die we op 4 oktober gedenken.
“Het begon ermee dat ik na mijn vroege pensioen Bertus Aafjes achterna wilde op een voetreis naar Rome. Ik liep van Amersfoort naar Rome. Onderweg ontdekte is dat er veel meer mensen die tocht liepen. Twee jaar later hebben we de vereniging Pelgrimswegen naar Rome opgericht. Met als doel mensen en hun ervaringen onderweg bij elkaar brengen en ondersteunen. Daar leerde ik Kees Rodenburg kennen. Hij zette een nieuwe route uit langs vier beroemde kloosters rond Assisi, wat eindelijk de huidige route Florence-Rome geworden is: in de voetsporen van Franciscus. Ik ben met mijn maatje Ruud Verkerke erbij betrokken geraakt. Toen Kees te oud werd, vroeg hij ons om het over te nemen. We hebben zijn boekje helemaal herschreven, uitgebreid met nieuwe kaarten en foto’s.”
“Ik heb de route één keer helemaal gelopen en delen ervan later nog eens. We passen de route nog steeds aan. Ons doel is: geen asfalt. Vanwege het drukke verkeer en het gevaar. Maar ook vanwege de wandelbeleving. De route wordt steeds mooier.” Lachend: “je moet wel een keer een rivier doorwaden.”
“Ik ben niet zo gelovig dat ik alles van Franciscus mee kan maken. Hij was veeleisend. Zijn armoederegel is strikt. Maar hij zoekt de puurheid, de basis van het geloof. Dat profetische heeft hij van Jezus, die de handelaren de tempel uitdrijft.”
“De Franciscaanse voetreis is geen toeristische wandeling. Je hebt een goede conditie nodig, dus weet waar je aan begint. Je moet met kompas en gps overweg kunnen. Je gaat de Monte Subasio over, dat is echt klimmen. Het is een uitdagende tocht, maar je zal zeker beloond worden! Met mooie uitzichten, boeiende ontmoetingen. Ik geniet van de verhalen van de lopers. Ik houd contact met wie onderweg zijn. Alle pelgrims praten over die gewoon-bijzondere ontmoetingen, de gastvrijheid en de vriendelijkheid.”
[TERUG NAAR DE KERN]
“De kerk heeft in Italië een andere functie dan hier. De pastoors staan dichtbij de mensen, doen veel aan hulpbetoon. Ze voelen zich gastheer voor de pelgrims. Het is puur, menselijk, gastvrij. Ik word bijna dominee als ik hier over praat: we zijn in onze welvaartssamenleving veel kwijt geraakt. Onderlinge betrokkenheid. Terug naar de essentie, dat is mijn geloof.”
“Franciscus brengt me terug naar de kern: je leeft niet alleen voor jezelf. Je bestaat bij de gratie van de ontmoeting met de ander. De basis van het leven is: ik leef niet voor mezelf. Compleet mens-zijn is samen met de ander. Vandaar dat bijna alle pelgrims zeggen: deze tocht was een leven veranderende ervaring.”
https://www.franciscaansevoetreis.nl/
Dit interview verscheen op 4 oktober 2023 in De Stad Amersfoort.
Reacties