Deze weken lezen we in kerk het kleine profetenboekje Haggai.
Leuk om zo'n onbekende profeet te horen. Wat hij zegt preekt me erg aan. Hij neemt ons mee naar de periode van wederopbouw van Jeruzalem na de ballingschap. Mensen bouwen eerst hun eigen huizen op en zorgen voor hun eigen moestuin, voordat ze samen de tempel gaan bouwen. Zo komen ze niet aan de tempel toe en hoeveel ze ook voor zichzelf opbouwen, het zal nooit genoeg zijn.
Haggaï roept op tot het omkeren van de volgorde. Eerst samen de tempel en dan pas je eigen zaakjes. Als je begint met ieder-voor-zich, kom je nooit bij saamhorigheid uit, maar als je begint met een gezamenlijk project, heb je bondgenoten als je voor jezelf begint. Dan woont God in het midden van zijn volk, in de tempel maar vooral in de harten van de mensen.
De leiding van de tienerdienst (iNBTWN), vraagt: "wat wordt er bedoeld met Haggaï 2:6-9 ? En dan met name vers 6. Is het werkelijk gebeurd dat de aarde en de zee beefde, en dat alle volken in beroering gebracht zijn? Wat wil God hier mee zeggen?"
Haggai verwacht kennelijk van de herbouw van de tempel een grootse uitstraling: de volken zullen toestromen.
En hij denkt dat die verwachting heel snel in vervulling zal gaan. "Nog een korte tijd, een ogenblik slechts..."
Heeft hij zich vergist? dat zou natuurlijk kunnen. Maar ik zou het liever zo zeggen: als je verlangt naar Gods toekomst, kan het niet snel genoeg gebeuren.
Zoals een collega van mij laatst bad voor de Iraakse christenen: voor mij hoeft het niet zo snel te komen, dat koninkrijk van U, Here God, maar als ik aan hen denk, roep ik: Kom Heer Jezus, kom!
Reacties