Al eerder schreef ik over verzet en mystiek.
Aanstaande zondag, 27 februari, lezen we ter afsluiting van een serie diensten rond Paulus eerste brief aan de Korinthiërs over de Damaskuservaring van Paulus (zie Handelingen 9).
Zelf zijn mij dergelijke ervaringen nooit ten deel gevallen. Duidelijk is in ieder geval dat Paulus iets ondergaat, overkomt dat heel zijn leven op zijn kop gooit. Hij wordt uit zijn gewone doen gehaald.
Zoals mensen die een bijna dood ervaring hebben gehad.
Soms kan een mystieke ervaring mensen ook vervreemden van zichzelf, en van hun omgeving. Jan Siebelinks “Knielen op een bed violen” is daar een sprekend voorbeeld van.
Als ik Paulus goed begrijp is de stem die hij hoort (Saul, waarom vervolg je mij) een ervaring die hem wel uit zijn gewone doen haalt, maar die ook integrerend uitwerkt.
Zelf zegt hij: Niet ik, maar Christus in mij. Een omvormings- en transformatieproces. Omdat Christus mij kracht schenkt, schep ik vreugde in mijn zwakheid, in mijn zwakheid ben ik sterk.
Hildegard van Bingen, een mystica uit de 12e eeuw heeft een prachtig gebed geschreven waarin de godservaring en het engagement samen komen:
“O helende kracht die zich een weg baant!
Alles doordring je,
in de hoogte, op aarde, in de afgronden overal,
jij voegt en sluit alles ineen.
Door jou drijven de wolken, zweven de hemelen,
druppelen de stenen van vocht,
doen de bronnen hun beken opborrelen,
door jou ontspringt het verfrissende groen
van de aarde!
Jij voert ook mijn geest naar de verte,
Jij waait je wijsheid in hem
en met de wijsheid de vreugde!
De ziel is als de wind die over de planten waait,
als de dauw die druppels op het gras legt,
als de regen die alles doet groeien.
Evenzo zou van de mens zijn welwillendheid
moeten uitstromen
naar iedereen die daarnaar verlangt.
Wind is hij, indien hij de miserabelen helpt,
Dauw, indien hij de verlatene troost,
Regen indien hij de vermoeiden overeind helpt
en hen met de leer vervult als hongerenden:
Indien hij aan hen zijn ziel geeft.”
Reacties